ေဝး
လြမ္းမ်က္ရည္ေဝဒနာေပးခ်င္လို ့
ပန္းသက္ေသေျခရာကေလးေတြနဲ ့
ေသြခြာေျပးပုန္းသူခင္။
အတိမ္းခက္ေပမယ့္
စိမ္းရက္တယ္ျငင္ျငိဳမလား
ရင္ကိုခြဲကာ သခင္ၾကည့္လွ်င္ျဖင့္
ျမင္မိမယ္ထင္။
သမုဒယဆိုတဲ့ ခ်စ္ၾက္ဳးတစ္မွ်င္
ရစ္တိုးငင္လို ့အဝိဇၹာလြမ္း
ပူပူသေရြ႔ကိုေတာ့
သူသူေတြ႔ကာဘယ္လိုသိႏိုင္မလဲ
ရင္ထဲမွာကြၽမ္းေျမ့ေဆြး
ေဝးေဝးကလြမ္း။


ထာဝရ
ပြင့္လွ်င္လည္းနမ္း
ႏြမ္းလွ်င္လည္းေကာက္
ေျခာက္လွ်င္လည္းသိမ္း
တိမ္းညြတ္တြယ္မက္
သည္တသက္မွာ
တပြင့္သာေလ
စြဲလမ္းေနမည္
ေဝေဝေၾကြေၾကြ ျမတ္ႏိုး၏ ။


ႏြယ္အရိပ္
တြယ္မွာစိုးလို႔
ႏြယ္ၾကိဳးညြန္႔သစ္ မပတ္ရစ္ေအာင္
ျဖတ္ပစ္ခဲ့ရေတာ့မွာလား....။
လိုက္မွာစိုးလို႔
ႏွစ္ကိုယ့္တစ္စိတ္ ကိုယ့္အရိပ္နဲ႔ခဲြ
အေမွာင္ထဲမွာ ေရွာင္လြဲရေတာ့မွာလား...။
ျဖတ္မရတဲ့ ႏြယ္
သတ္မရတဲ့ ႏြယ္
ဖယ္မျဖစ္တဲ့ အရိပ္
တြယ္ရစ္တဲ့ အရိပ္
တကယ္ခ်စ္တဲ့ စိတ္ေၾကာင့္လား
ႏွလံုးသားမွာ အနာတရနဲ႔
ထာဝရ ေရာက္ေရာက္လာတာ
ေၾသာ္.....
ကာလ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ...။


အခ်စ္ဦး
တသက္တခါ တလႊာတရြက္
တခက္တပြင့္
ငံုအဆင့္မို႔
ရင့္လို႔ပဲဝါဝါ ညွာတံပဲ ေျခာက္ေျခာက္
ျဖဳတ္ခနဲပဲ ေၾကြေၾကြ
ေျမမွာပဲေရာက္ေရာက္
ဖြဖြေလးေကာက္လို႔
ပန္းေျခာက္္ကေလးပဲျမတ္ႏိုးမယ္။



အရိႏၵမာသိပါသည္
ျမင္ကတည္းက
ရင္္ထဲမွာစဲြခဲ့တယ္ မဏိစႏၵာ။
ဘုရင့္ဘဏၰာမေတာ္မတရားနဲ႔
အရွင့္အာဏၰာေစာ္ကားခဲ့သူမို႔
(ေၾသာ္...)
ဓါးထိကာအေသသတ္ရင္လည္းေက်နပ္မွာပါ။
မေလ်ာ္တာအခက္ၾကံဆမိလို႔
အေနာ္ရထာမာန္ရွမွာလည္း
ခံရမယ္ေသအခ်ာ သိေပမယ့္
ေဝဒနာရွိသူရင္မွာမေအးေလေတာ့
ေသေဘးကိုတဲ့မျမင္သာ
အၾကင္နာကႏွစ္ဆင့္ပိုကဲ။
အရွင့္ဘဏၰာမေတာ္မတရားနဲ႔
ဘုရင့္အာဏၰာေစာ္ကားခဲ့သူလို႔
ကဲ့ရဲ႔ကာဆိုခ်င္ဆို
ျငိဳျငင္လိုျငိဳျငင္လိုက္
ကိုယ့္ထိုက္နဲ႔ကိုယ့္ၾကမၼာေပါ့။
အရွင့္အာဏၰာမဖီဆန္ရဲတာေၾကာင့္
လက္လႊဲကာေရွ့ေတာ္ဆက္ရေပမယ့္
ေမြ႔ေပ်ာ္ရက္တယ္သခင္ထင္သလား
ရင္ခြင္မွာဆယ္ေနကဲသလို
အျမဲပူေလာင္လွခ်ည့္
ရင္ထဲကိုလံွမထိက
ခ်စ္မိသူအသည္းေၾကြျပဳန္းကာ
မဏိစႏၵာရယ္...
ကိုယ္ကေတာ့အျမဲေသဆံုးခဲ့ျပီပဲ။


ညိဳ
ဟိုး...ေတာင္ထိပ္မွာ
မိုးရိပ္ညိဳညိဳ႔ မိွုင္းရီဆို႔လွ်င္
ပိုလို႔တမ္းတ သတိရလ်က္
ေျဖေျပခက္လို႔...
မ်က္ဝန္းထဲမွာ မိုးရြာျပီညိဳ...။
ဒါပါပဲကြယ္...
ပံုျပင္ရယ္ထား အိပ္မက္မ်ားလို
ေမ့သြားႏိုင္ရိုး အျဖစ္မ်ိဳးလား
ျမတ္ႏိုးေႏွာင္ရစ္ ေသာကျမစ္လွ်ံ
ခ်စ္ျခင္းဆင္းရဲ မိုးသားမည္းညိဳ
ျပိဳမည္အံုးအံုး မိုးထစ္ျခံဳးျပီ...
ႏွလံုးသားေတာင္ထိပ္က အလြမ္းမိုးရိပ္ေတြပါ ညိဳ ။ ။


ခ်စ္သူ
မ်က္စိမွိတ္ထားပါလ်က္
ေကာင္းကင္ကို သတိရသည့္အခါ
တိမ္မ်ားကို ျမင္ရပါသည္။
အလြန္ေဝးကြာသည့္အရပ္သို႔ ေရာက္ေနပါလ်က္
ပင္လယ္ျပာကို စဥ္းစားမိသည့္အခါ
လွိုင္းပုတ္သံကို ၾကားေယာင္ေနတတ္ပါသည္။
အခန္းက်ဥ္းထဲမွာ အိပ္ေနပါလ်က္
ဥယ်ာဥ္ထဲသို႔ စိတ္ေရာက္သြားေသာအခါ
ႏွင္းဆီရနံ႔ကို ခံစားရရွိေနတတ္ျပန္သည္။
ေသဆံုးသည္အထိ
မွတ္မိကြၽမ္းဝင္သြားေစမည့္အရာမွာ
(ငါ့) ခ်စ္သူသာျဖစ္ပါ၏။ ။