ေဟ့ ... ျမန္မာဟာ ျမန္မာပဲ။ ျမန္မာဟာ ျမန္မာျပည္မွာ ေနရမယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ ေသရမယ္။ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ေရေျမျခားကိုေရာက္ေနရေပမယ့္ တစ္ေန႔မွာ ျမန္မာျပည္ကို ျပန္ရမယ္။ အခြင့္အေရး တစ္စံုတစ္ရာေၾကာင့္ ႏုိင္ငံျခားသားလုပ္ဖို႔ ဘယ္ေတာ့မွ စိတ္မကူးေလနဲ႔။ (ဦးသန္႕)

ပင္လယ္ေပ်ာ့္အလြမ္း

Thursday, January 29, 2009

နီးေ၀းရပ္ခြင္၊ရႈတိုင္းျမင္သည္၊
ပင္လယ္ျပာမိႈင္း၊ေရျပာလိႈင္း။

တစ္ရံတစ္ခါ၊ဤေရျပာ၌၊
သက္လ်ာငယ္ကၽြမ္း၊ကိုယ့္ကိုလြမ္း၍၊
တမ္းတငိုေၾကြး၊မ်က္ရည္ေႏြးတို႔၊
ေရာေထြးပါေမ်ာ၊ျမင္ေလေလာဟု၊
ေရေၾကာလ်ဥ္မွာ
နာ၀ါေစသိတ္၊အလြမ္းရိပ္ျဖင့္၊
စိတ္ေတြးယာဥ္ရူး၊စုန္ဆန္လူးလို႔၊
ရွာခဲ့ဖူးတယ္။

တစ္ရံတစ္ခါ
ျပာပင္လယ္ေပ်ာ္၊ေငြဇင္ေယာ္တို႔၊
မွန္းေမွ်ာ္တေဆြး၊အလြမ္းေတးကို၊
ရပ္ေ၀းသက္ထား၊အၾကံဳပါးလို႔၊
ကိုယ္စားေမာင့္ထံ၊အေရာက္ပ်ံကာ၊
ေတးသံစကား၊ေျပာေလလားဟု၊
ယံုမွားခဲ့ဖူးတယ္။

တစ္ရံတစ္ခါ
စႏၵာေငြလ၊၀င္းပပ၌၊
ျဖဴလႊညက္ေညာ၊ၾကင္သူေခ်ာ၏
ရႊင္ေသာမ်က္ႏွာ၊ျပံဳး၀တ္လႊာအား၊
ရင္မွာတတမ္း၊ေမွ်ာ္ရည္မွန္းလို႔၊
လြမ္းခဲ့ဖူးတယ္။

မၾကာတစ္ေကြ႔၊ႏွစ္ကိုယ္ေတြ႔မွ၊
ရင္ေငြ႔၀င္ခုိ၊ခင္သူပ်ိဳအား၊
ကိုယ္ခံစားတာ၊ကိုယ္ခ်င္းစာလား၊
စကားသံမဲ့
ႏွလံုးသားနဲ႔ေမးၾကည့္မယ္။ ။
(နာ၀ါ = ေလွ။ ေစသိတ္= စိတ္။ေစတသိတ္။)

ညီညီ

AddThis Social Bookmark Button


Design by Amanda @ Blogger Buster