ေစ်းတန္းေလွ်ာက္သူ
Saturday, July 26, 2008
အမွန္တစ္ကယ္ ဒီေစ်းတန္းေလးကို ကၽြန္ေတာ္ ေျခစခ်တာ ၂၀၀၇ ဒီဇင္ဘာလမွာပါ။ အဲတုန္းက ေစ်းတန္းေလးမွာ ဆိုင္ေလးေတြကလည္း ဟိုတစ္စ ဒီတစ္စေပါ့။ ဆိုင္ေလးဖြင့္တာမွ တစ္လေတာင္ မၾကာပါဘူး။ အခ်ိန္မေပးႏိုင္တာနဲ႔ ဆိုင္ေလးကို စိတ္မေကာင္းစြာနဲ႔ ပိတ္ျပီး ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့္ခဲ့ရေပမဲ့ ဒီ ေစ်းတန္းေလးကို
တစ္ခ်ိန္မွာ ျပန္လာမယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ထားခဲ့တယ္။ ဆံုျဖတ္ထားတဲ့အတိုင္း ၂၀၀၈ ဧျပီလထဲမွာ ဆိုင္ေလးျပန္လည္ဖြင့္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္
ေအာင္ လုပ္မယ္ဟဲ့ဆိုျပီး ဆိုင္ေလးကို ပႏၷက္ျပန္ရိုက္၊ အမွန္တစ္ကယ္ သံုးစြဲသူေတြ လိုအပ္မယ္ထင္တာေလးေတြကို ခင္းက်င္းျပသရင္းနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေစ်းတန္း
ထဲက လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။
**********
ဆိုင္အသစ္စဖြင့္တဲ့ ေန႔က အဲဒီလူကို ထူးထူးျခားျခား မွတ္မိေနတယ္။ အဲေန႔က ဆိုင္အသစ္စဖြင့္တဲ့ေန႔ဆိုေတာ့ လူကလည္း တက္ၾကြလို႔ေပါ့ဗ်ာ။ ဘယ္သူမ်ား ေစ်းဦး
ေပါက္ လာဝယ္မလဲဆိုျပီး ဆိုင္ထဲမွာ ငုတ္တုတ္ၾကီးထိုင္ျပီး ဟိုၾကည့္ ဒီၾကည့္နဲ႔ ေစ်းဝယ္သူကို ေမွ်ာ္ေနတုန္း...ျဗဳန္းဆိုျပီး အဲဒီလူ ေရာက္လာတယ္။
"မဂၤလာပါ"
"ဗ်ာ...ဟုတ္ကဲ့ မဂၤလာပါ"
"ကဲ ..ခင္ဗ်ားလည္း ဆိုင္ေလး ဆက္ခင္းလိုက္ပါဦး။ ကၽြန္ေတာ္ ေစ်းတန္းထဲကို တစ္ပတ္ေလာက္ ပတ္လိုက္ဦးမယ္"
"ဗ်ာ...ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့"
ေျပာေျပာဆိုဆို ထြက္ခြာသြားတဲ့ အႏွီပုဂိၢဳတ္ရဲ႔ ေက်ာျပင္ကို ေငးၾကည့္ရင္း...ေၾကာင္ေနမိတယ္။
**********
တစ္ေျဖးေျဖးနဲ႔ ေစ်းတန္းေလးကလည္း အရင္ကထက္ ပိုပိုျပီး စည္ကားလာတယ္။ စားသံုးသူေတြ၊ ေလ့လာသူေတြနဲ႔ ၾကက္ပ်ံမက်ေအာင္ မစည္ကားေသးေပမဲ့
အတိုင္းအတာတစ္ခုထိ စည္ကားလာတဲ့ အတြက္ေတာ့ ေစ်းတန္းေလးအတြက္ ေက်နပ္ခဲ့ရတယ္။ ေစ်းဆိုင္မွာ အေရာင္းပါးတဲ့ အခါမ်ိဳး တစ္ျခားေဘးက
အသိမိတ္ေဆြေတြရဲ႔ ဆိုင္ေတြကို သြားေရာက္လည္ပတ္တဲ့ အခါမ်ိဳးမွာလည္း ေစာေစာက ေျပာခဲ့တဲ့ အႏွီပုဂၢိဳလ္ၾကီးကို ေတြ႔ရတတ္တယ္။ ေစ်းတန္းထဲမွာ ဆိုင္အသစ္
ေလးတိုးလို႔ သြားၾကည့္မယ္ဟဲ့ လို႔ ၾကိမ္းဝါးရံုပဲ ရွိေသးတယ္။ ထို ပုဂၢိဳလ္က ေရာက္ျပီးသြားျပီ။ ေအာ္...ေစ်းတန္းထဲမွာ သူမသိတဲ့ ဆိုင္ေရာ ရွိေသးရဲ႔လား။
**********
တစ္ညေနခင္း ဆိုင္မွာလည္း အေရာင္းပါးသြားတုန္း အႏွီပုဂၢိဳလ္ၾကီး ဆိုင္းမဆင့္ ဘံုမဆင့္ ( လက္ဗလာ ခ်ည္းသက္သက္ ) နဲ႔ ေရာက္လာခဲ့တယ္။ အျမဲတမ္း ျပံဳးရယ္
ေနတဲ့ သူ႔မ်က္ႏွာက သိသိသာသာေတာ့ ညွိဳးငယ္ေနတယ္။
" ကၽြန္ေတာ္ ဆိုင္ပိတ္ေတာ့မယ္ဗ်ာ "
" ဗ်ာ...ဘာျဖစ္လို႔လည္း "
" အဆင္မေျပတာေလးေတြ ရွိတယ္ဗ်ာ "
" ေအာ္... "
" ကၽြန္ေတာ့္ ဆိုင္ေလး ပိတ္လိုက္ရေပမဲ့ ဒီေစ်းတန္းေလးကိုေတာ့ ေရာက္ေနဦးမွာပါဗ်ာ "
**********
အခုဆို သူ႔ဆိုင္ေလး ပိတ္ထားတာေတာင္ ေတာ္ေတာ္ ၾကာေနျပီပဲ။ သူ႔လို ဆိုင္ေပါက္ေစ့လိုက္ျပီး ႏႈတ္ခြန္းဆက္သတဲ့ သူမရွိေတာ့လို႔ ေစ်းတန္းေလးထဲမွာ တစ္ခုခု
ေတာ့ လိုအပ္ေနတာ အမွန္ပဲေလ။ ေစ်းတန္းထဲက လူေတြလည္း ဟိုတစ္စု ဒီတစ္စုနဲ႔ သူ႔အေၾကာင္းေတြပဲ ေျပာေနခဲ့ၾကတယ္။ သူ႔ဆိုင္ေလး ပိတ္ထားေပမယ့္ သူနဲ႔
ေတြ႔တဲ့ အခါတိုင္း ဘယ္ေတာ့ ဆိုင္ျပန္ဖြင့္မွာလဲ။ ေစ်းတန္းေလးကို ျပန္လာခဲ့ပါလို႔ ေတာင္းဆိုတဲ့ သူေတြလည္း ဒုနဲ႔ေဒးပါပဲ။ သူလည္း ဆိုင္ေလးကို ပိတ္ခဲ့ရေပမယ့္ သူ သံေယာဇဥ္ရွိေနတဲ့ ေစ်းတန္းေလးကိုေတာ့ အရင္ကလိုပဲ ေရာက္ျမဲေရာက္ေနတုန္း၊ အရင္ကလိုပဲ ျပံဳးရယ္ျပီး ႏႈတ္ဆက္စကားေလးေတြ လိုက္ေျပာေနတာကို ေတြ႔ရေတာ့လည္း ေက်နပ္ခဲ့ရေသးတယ္။
**********
တစ္ေန႔ ... သူ ကၽြန္ေတာ္ဆီ ေပါက္ခ် ( လမ္းေလွ်ာက္ ) လာျပီး စကားေတြေတာ္ေတာ္ေျပာျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။
" ဆိုင္ျပန္ဖြင့္ပါလားဗ်ာ "
" ေတာ္ပါျပီဗ်ာ...ကၽြန္ေတာ္ ဒီဆိုင္ေလးကို ဝါသနာပါလြန္းလို႔ သာ ဖြင့္ခဲ့ရတာ၊ အခုလို ဆိုင္ပိတ္ဖို႔ အထိ ျပႆနာေလးေတြ ရွိလာေတာ့ အိမ္သူသက္ထားကလည္း
မဖြင့္ေစခ်င္ေတာ့ဘူး "
" ေအာ္. ဒါဆိုဗ်ာ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ဆိုင္ေလးတစ္ဆိုင္ဝယ္ထားတာရွိတယ္။ဆိုင္ကလည္း အသစ္ဆိုေတာ့ ဘာမွ မတင္ရေသးဘူး။ ေစ်းေရာင္းခ်င္တဲ့ စိတ္ကို ေဖ်ာက္ဖို႔ ခက္ေနရင္ အဲဒီမွာ လုပ္ေပးပါလား (အရည္အခ်င္း ကို သိလို႔ ) "
" ကၽြန္ေတာ္က အဲလို ပုန္းလွ်ိဳး ကြယ္လွ်ိဳးလည္း မလုပ္ခ်င္ဘူးဗ်။ "
" ဗ်ာ ( ေျပာမိတာ မွားျပီထင္တယ္ ) "
" ဟုတ္တယ္ဗ်။ ခင္ဗ်ား ၾကားဘူးမွာေပါ့ ။ လူေျပာမသန္ လူသန္မေျပာဆိုတာေလ။ ကၽြန္ေတာ္က အလုပ္ မလုပ္ပဲ ေျပာရံု ေျပာေနတာေလာက္ကို သေဘာမက်ဘူးဗ်.
သူမ်ားကို အျပစ္ ထိုင္တင္ရတာ လြယ္ပါတယ္ဗ်ာ။ ရြာမွာ အရက္သမားက ရြာသူႀကီးကို ထိုင္ဆဲ ေနသလိုမ်ိဳးေပါ့ "
" ေအာ္ ဟုတ္ကဲ့ "
" လုပ္ပါ။ ကိုယ္တိုင္က တစ္ကယ္ လုပ္ေနရင္ အဲဒီလူက သူမ်ားကို အျပစ္ မတင္တတ္ေတာ့ဘူး။ဘုန္းႀကီးေတြ တရားေဟာသလိုဆိုရင္ သီလ မလံုတဲ့ လူေတြ က သီလ အေၾကာင္း ေဟာ မွာ သိပ္ေၾကာက္ ၾကတာ "
" ဟုတ္ကဲ့ ( သြားျပီ..တရားေတြ ေဟာေတာ့မယ္ ထင္တယ္ ) "
" သူ႔ေနရာမွာ ငါသာ ဆိုတဲ့ အေတြးေလးဝင္ေပးရင္ ေကာင္းတာေပါ့ဗ်ာ ( ဆိုင္လား မဆိုင္လား မသိဘူး။ ၾကားဘူးတာေတြ ေျပာေပးရတာပဲ )
" အင္း... ကၽြန္ေတာ္ လည္း မၾကာခင္မွာ ရြာျပန္ေတာ့မယ္ "
" ေအာ္ "
" ခင္ဗ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ဖတ္ဘူးတာေလး ေျပာျပမယ္ "
" ဟုတ္..ေျပာပါ ( တားလို႔လည္း ရမွာမွ မဟုတ္ေတာ့တာ ) "
" ကၽြန္ျဖစ္ ရမွာကုိ သိမ္ငယ္တယ္လုိ႔ မခံစားရတဲ့ လူေတြဟာ ကၽြန္ပဲ ျဖစ္ထုိက္တယ္လို႔ ... (အမည္မသိ) စာဆို တစ္ဦးက ေျပာဘူးတယ္ဗ် "
" ေအာ္ "
" ဓမၼက အဓမၼကို ေအာင္ႏိုင္ၿမဲ ျဖစ္သည္ ... ဓမၼ အစစ္ ျဖစ္ဖို႕ေတာ့ လိုပါသည္လို႔လည္း ဖတ္ဘူးတယ္ "
" ေအာ္ ဟုတ္ကဲ့ ... အကိုက စာေတာ္ေတာ္ ဖတ္တာပဲ "
" စာကေတာ့ ေတြ႕တာ အကုန္ဖတ္တယ္။ ရသေလာက္ ပညာယူရတာေပါ့။ ဘယ္ေနရာက မဆို ပညာရတယ္ေလ .. "
" ဟုတ္ကဲ့ "
" ကဲဗ်ာ ..စကားလည္း ေကာင္းေနလိုက္တာ။ ခင္ဗ်ားလည္း ဆိုင္ထိုင္လိုက္ဦး။ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္လိုက္ဦးမယ္ "
" ဟုတ္ကဲ့၊ ေကာင္းပါျပီဗ်ာ "
ေျပာခ်င္တာေတြ ေျပာျပီး ထထြက္သြားတဲ့ ထိုပုဂိၢဳလ္ကို ေငးၾကည့္ရင္း ...
**********
အကိုၾကီး ကိုစိုးထက္က ကိုကလိုေစးထူး ဘေလာ့မွာ ေရးသလိုေလး ေရးေပးပါဆိုလို႔ သူနဲ႔ ေျပာခဲ့တာေလးေတြကို အမွတ္တရ အျဖစ္ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါတယ္။
မည္သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိုမွ် ရည္ရြယ္ ေရးသားထားျခင္းမဟုတ္ပါ။ ပို႔ကိုလည္း ကိုကလိုေစးထူး ရဲ႔ အိုင္ဒီယာအတိုင္း ကူးခ်ပါသည္။
တစ္ခ်ိန္မွာ ျပန္လာမယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ထားခဲ့တယ္။ ဆံုျဖတ္ထားတဲ့အတိုင္း ၂၀၀၈ ဧျပီလထဲမွာ ဆိုင္ေလးျပန္လည္ဖြင့္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္
ေအာင္ လုပ္မယ္ဟဲ့ဆိုျပီး ဆိုင္ေလးကို ပႏၷက္ျပန္ရိုက္၊ အမွန္တစ္ကယ္ သံုးစြဲသူေတြ လိုအပ္မယ္ထင္တာေလးေတြကို ခင္းက်င္းျပသရင္းနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေစ်းတန္း
ထဲက လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။
**********
ဆိုင္အသစ္စဖြင့္တဲ့ ေန႔က အဲဒီလူကို ထူးထူးျခားျခား မွတ္မိေနတယ္။ အဲေန႔က ဆိုင္အသစ္စဖြင့္တဲ့ေန႔ဆိုေတာ့ လူကလည္း တက္ၾကြလို႔ေပါ့ဗ်ာ။ ဘယ္သူမ်ား ေစ်းဦး
ေပါက္ လာဝယ္မလဲဆိုျပီး ဆိုင္ထဲမွာ ငုတ္တုတ္ၾကီးထိုင္ျပီး ဟိုၾကည့္ ဒီၾကည့္နဲ႔ ေစ်းဝယ္သူကို ေမွ်ာ္ေနတုန္း...ျဗဳန္းဆိုျပီး အဲဒီလူ ေရာက္လာတယ္။
"မဂၤလာပါ"
"ဗ်ာ...ဟုတ္ကဲ့ မဂၤလာပါ"
"ကဲ ..ခင္ဗ်ားလည္း ဆိုင္ေလး ဆက္ခင္းလိုက္ပါဦး။ ကၽြန္ေတာ္ ေစ်းတန္းထဲကို တစ္ပတ္ေလာက္ ပတ္လိုက္ဦးမယ္"
"ဗ်ာ...ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့"
ေျပာေျပာဆိုဆို ထြက္ခြာသြားတဲ့ အႏွီပုဂိၢဳတ္ရဲ႔ ေက်ာျပင္ကို ေငးၾကည့္ရင္း...ေၾကာင္ေနမိတယ္။
**********
တစ္ေျဖးေျဖးနဲ႔ ေစ်းတန္းေလးကလည္း အရင္ကထက္ ပိုပိုျပီး စည္ကားလာတယ္။ စားသံုးသူေတြ၊ ေလ့လာသူေတြနဲ႔ ၾကက္ပ်ံမက်ေအာင္ မစည္ကားေသးေပမဲ့
အတိုင္းအတာတစ္ခုထိ စည္ကားလာတဲ့ အတြက္ေတာ့ ေစ်းတန္းေလးအတြက္ ေက်နပ္ခဲ့ရတယ္။ ေစ်းဆိုင္မွာ အေရာင္းပါးတဲ့ အခါမ်ိဳး တစ္ျခားေဘးက
အသိမိတ္ေဆြေတြရဲ႔ ဆိုင္ေတြကို သြားေရာက္လည္ပတ္တဲ့ အခါမ်ိဳးမွာလည္း ေစာေစာက ေျပာခဲ့တဲ့ အႏွီပုဂၢိဳလ္ၾကီးကို ေတြ႔ရတတ္တယ္။ ေစ်းတန္းထဲမွာ ဆိုင္အသစ္
ေလးတိုးလို႔ သြားၾကည့္မယ္ဟဲ့ လို႔ ၾကိမ္းဝါးရံုပဲ ရွိေသးတယ္။ ထို ပုဂၢိဳလ္က ေရာက္ျပီးသြားျပီ။ ေအာ္...ေစ်းတန္းထဲမွာ သူမသိတဲ့ ဆိုင္ေရာ ရွိေသးရဲ႔လား။
**********
တစ္ညေနခင္း ဆိုင္မွာလည္း အေရာင္းပါးသြားတုန္း အႏွီပုဂၢိဳလ္ၾကီး ဆိုင္းမဆင့္ ဘံုမဆင့္ ( လက္ဗလာ ခ်ည္းသက္သက္ ) နဲ႔ ေရာက္လာခဲ့တယ္။ အျမဲတမ္း ျပံဳးရယ္
ေနတဲ့ သူ႔မ်က္ႏွာက သိသိသာသာေတာ့ ညွိဳးငယ္ေနတယ္။
" ကၽြန္ေတာ္ ဆိုင္ပိတ္ေတာ့မယ္ဗ်ာ "
" ဗ်ာ...ဘာျဖစ္လို႔လည္း "
" အဆင္မေျပတာေလးေတြ ရွိတယ္ဗ်ာ "
" ေအာ္... "
" ကၽြန္ေတာ့္ ဆိုင္ေလး ပိတ္လိုက္ရေပမဲ့ ဒီေစ်းတန္းေလးကိုေတာ့ ေရာက္ေနဦးမွာပါဗ်ာ "
**********
အခုဆို သူ႔ဆိုင္ေလး ပိတ္ထားတာေတာင္ ေတာ္ေတာ္ ၾကာေနျပီပဲ။ သူ႔လို ဆိုင္ေပါက္ေစ့လိုက္ျပီး ႏႈတ္ခြန္းဆက္သတဲ့ သူမရွိေတာ့လို႔ ေစ်းတန္းေလးထဲမွာ တစ္ခုခု
ေတာ့ လိုအပ္ေနတာ အမွန္ပဲေလ။ ေစ်းတန္းထဲက လူေတြလည္း ဟိုတစ္စု ဒီတစ္စုနဲ႔ သူ႔အေၾကာင္းေတြပဲ ေျပာေနခဲ့ၾကတယ္။ သူ႔ဆိုင္ေလး ပိတ္ထားေပမယ့္ သူနဲ႔
ေတြ႔တဲ့ အခါတိုင္း ဘယ္ေတာ့ ဆိုင္ျပန္ဖြင့္မွာလဲ။ ေစ်းတန္းေလးကို ျပန္လာခဲ့ပါလို႔ ေတာင္းဆိုတဲ့ သူေတြလည္း ဒုနဲ႔ေဒးပါပဲ။ သူလည္း ဆိုင္ေလးကို ပိတ္ခဲ့ရေပမယ့္ သူ သံေယာဇဥ္ရွိေနတဲ့ ေစ်းတန္းေလးကိုေတာ့ အရင္ကလိုပဲ ေရာက္ျမဲေရာက္ေနတုန္း၊ အရင္ကလိုပဲ ျပံဳးရယ္ျပီး ႏႈတ္ဆက္စကားေလးေတြ လိုက္ေျပာေနတာကို ေတြ႔ရေတာ့လည္း ေက်နပ္ခဲ့ရေသးတယ္။
**********
တစ္ေန႔ ... သူ ကၽြန္ေတာ္ဆီ ေပါက္ခ် ( လမ္းေလွ်ာက္ ) လာျပီး စကားေတြေတာ္ေတာ္ေျပာျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။
" ဆိုင္ျပန္ဖြင့္ပါလားဗ်ာ "
" ေတာ္ပါျပီဗ်ာ...ကၽြန္ေတာ္ ဒီဆိုင္ေလးကို ဝါသနာပါလြန္းလို႔ သာ ဖြင့္ခဲ့ရတာ၊ အခုလို ဆိုင္ပိတ္ဖို႔ အထိ ျပႆနာေလးေတြ ရွိလာေတာ့ အိမ္သူသက္ထားကလည္း
မဖြင့္ေစခ်င္ေတာ့ဘူး "
" ေအာ္. ဒါဆိုဗ်ာ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ဆိုင္ေလးတစ္ဆိုင္ဝယ္ထားတာရွိတယ္။ဆိုင္ကလည္း အသစ္ဆိုေတာ့ ဘာမွ မတင္ရေသးဘူး။ ေစ်းေရာင္းခ်င္တဲ့ စိတ္ကို ေဖ်ာက္ဖို႔ ခက္ေနရင္ အဲဒီမွာ လုပ္ေပးပါလား (အရည္အခ်င္း ကို သိလို႔ ) "
" ကၽြန္ေတာ္က အဲလို ပုန္းလွ်ိဳး ကြယ္လွ်ိဳးလည္း မလုပ္ခ်င္ဘူးဗ်။ "
" ဗ်ာ ( ေျပာမိတာ မွားျပီထင္တယ္ ) "
" ဟုတ္တယ္ဗ်။ ခင္ဗ်ား ၾကားဘူးမွာေပါ့ ။ လူေျပာမသန္ လူသန္မေျပာဆိုတာေလ။ ကၽြန္ေတာ္က အလုပ္ မလုပ္ပဲ ေျပာရံု ေျပာေနတာေလာက္ကို သေဘာမက်ဘူးဗ်.
သူမ်ားကို အျပစ္ ထိုင္တင္ရတာ လြယ္ပါတယ္ဗ်ာ။ ရြာမွာ အရက္သမားက ရြာသူႀကီးကို ထိုင္ဆဲ ေနသလိုမ်ိဳးေပါ့ "
" ေအာ္ ဟုတ္ကဲ့ "
" လုပ္ပါ။ ကိုယ္တိုင္က တစ္ကယ္ လုပ္ေနရင္ အဲဒီလူက သူမ်ားကို အျပစ္ မတင္တတ္ေတာ့ဘူး။ဘုန္းႀကီးေတြ တရားေဟာသလိုဆိုရင္ သီလ မလံုတဲ့ လူေတြ က သီလ အေၾကာင္း ေဟာ မွာ သိပ္ေၾကာက္ ၾကတာ "
" ဟုတ္ကဲ့ ( သြားျပီ..တရားေတြ ေဟာေတာ့မယ္ ထင္တယ္ ) "
" သူ႔ေနရာမွာ ငါသာ ဆိုတဲ့ အေတြးေလးဝင္ေပးရင္ ေကာင္းတာေပါ့ဗ်ာ ( ဆိုင္လား မဆိုင္လား မသိဘူး။ ၾကားဘူးတာေတြ ေျပာေပးရတာပဲ )
" အင္း... ကၽြန္ေတာ္ လည္း မၾကာခင္မွာ ရြာျပန္ေတာ့မယ္ "
" ေအာ္ "
" ခင္ဗ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ဖတ္ဘူးတာေလး ေျပာျပမယ္ "
" ဟုတ္..ေျပာပါ ( တားလို႔လည္း ရမွာမွ မဟုတ္ေတာ့တာ ) "
" ကၽြန္ျဖစ္ ရမွာကုိ သိမ္ငယ္တယ္လုိ႔ မခံစားရတဲ့ လူေတြဟာ ကၽြန္ပဲ ျဖစ္ထုိက္တယ္လို႔ ... (အမည္မသိ) စာဆို တစ္ဦးက ေျပာဘူးတယ္ဗ် "
" ေအာ္ "
" ဓမၼက အဓမၼကို ေအာင္ႏိုင္ၿမဲ ျဖစ္သည္ ... ဓမၼ အစစ္ ျဖစ္ဖို႕ေတာ့ လိုပါသည္လို႔လည္း ဖတ္ဘူးတယ္ "
" ေအာ္ ဟုတ္ကဲ့ ... အကိုက စာေတာ္ေတာ္ ဖတ္တာပဲ "
" စာကေတာ့ ေတြ႕တာ အကုန္ဖတ္တယ္။ ရသေလာက္ ပညာယူရတာေပါ့။ ဘယ္ေနရာက မဆို ပညာရတယ္ေလ .. "
" ဟုတ္ကဲ့ "
" ကဲဗ်ာ ..စကားလည္း ေကာင္းေနလိုက္တာ။ ခင္ဗ်ားလည္း ဆိုင္ထိုင္လိုက္ဦး။ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္လိုက္ဦးမယ္ "
" ဟုတ္ကဲ့၊ ေကာင္းပါျပီဗ်ာ "
ေျပာခ်င္တာေတြ ေျပာျပီး ထထြက္သြားတဲ့ ထိုပုဂိၢဳလ္ကို ေငးၾကည့္ရင္း ...
**********
အကိုၾကီး ကိုစိုးထက္က ကိုကလိုေစးထူး ဘေလာ့မွာ ေရးသလိုေလး ေရးေပးပါဆိုလို႔ သူနဲ႔ ေျပာခဲ့တာေလးေတြကို အမွတ္တရ အျဖစ္ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါတယ္။
မည္သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိုမွ် ရည္ရြယ္ ေရးသားထားျခင္းမဟုတ္ပါ။ ပို႔ကိုလည္း ကိုကလိုေစးထူး ရဲ႔ အိုင္ဒီယာအတိုင္း ကူးခ်ပါသည္။
