အၾကိဳက္ဆံုး ကဗ်ာေလး ေရးေပးဖို႔တက္တယ္တဲ့။ အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ အၾကိဳက္ဆံုး ကဗ်ာေလးေတြက ေမာင္စိန္၀င္းရဲ႕ ကဗ်ာေလးေတြပါ။ ဒါေပမဲ့ မၾကီးက အဲကဗ်ာေတြကေတာ့ တက္တဲ့သူ သံုးထားတာမို ႔ တစ္ျခား ကဗ်ာဆရာေတြထဲက ေရးေပးဆိုေတာ့ ဆရာေဇာ္ဂ်ီရဲ႕ ေဗဒါလမ္း ကဗ်ာစာစုထဲက အၾကိဳက္ဆံုး ကဗ်ာ ၃ပုဒ္ေရးေပးလိုက္ပါတယ္။တက္ ေရးခိုင္းတာေတာ့ တစ္ပုဒ္ထဲပါပဲ။ ၃ပုဒ္ထဲက ဘယ္ဟာအၾကိဳက္ဆံုးလည္း မသိျဖစ္ေနလို႔ ၃ပုဒ္လံုး ေရးေပးလိုက္တာပါ။ ေဗဒါပန္းရဲ႔ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ ဇြဲေလးကို ေပၚလြင္ေအာင္ ေရးဖြဲ႔ႏိုင္တယ္။ ေဗဒါပန္းေလး ျဖတ္သန္းစီးဆင္းေနတာ လူတစ္ေယာက္ဘ၀မွာ လႈပ္ရွား ရုန္းကန္ေနရသလိုမ်ိဳး အခက္အခဲ၊အေကြ႔အေကာက္၊အထုအပုတ္ ေတြ နဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနတာေလးကို ေဖာ္က်ဴးထားတာေလးပါ။ ဘယ္လိုပင္ အခက္အခဲေတြ ေတြ႔ေတြ႔ ၊ ဘယ္လို ေလာကဓံတရားေတြကပဲ ရိုက္ခတ္ ရုိက္ခတ္ ၊ ဘယ္ေတာ့မွ ဦးက်ိဳးမသြားတဲ့ ေဗဒါပန္းေလးလိုမ်ိဳး အစဥ္ထာ၀ရ ပန္းပန္ေနႏိုင္ဖို႔အတြက္ တင္ျပေပးလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ပန္းပန္လ်က္ပဲ
ညိဳျပာျပာ လတာျပင္ ေျခရင္း။
လိႈင္းတက္ရ ေဗဒါတက္၊လိႈင္းသက္ရာဆင္း။

ဆင္းရလည္း မသက္သာ။
အုန္းလက္ေၾကြ႔ ေရေပါေလာ၊ေမ်ာစုန္လို႔လာ။
အဆင္းနဲ႔အလာ၊ ေဗဒါမ အေထြး။
အုန္းလက္ေၾကြ႕ သူ႔နံေဘး၊ ေဆာင့္ခဲ့ရေသး။

ေဆာင့္ခဲ့လည္း မသက္သာ။
ေနာက္တစ္ခ်ီ ဒီတစ္လံုးက၊ ဖံုးလိုက္ျပန္ပါ။
ျမႈပ္ေလေပါ့ ေပၚမလာ၊ မေဗဒါ အလွ။
တစ္လံကြာ လိႈ္းအၾကြ၊ ေပၚလိုက္ျပန္ရ။

ေပၚျပန္လည္း မသက္သာ။
ေခ်ာင္းအဆြယ္ ေျမာင္းငယ္ထဲက
ဘဲထြက္လို႔လာ။

ဘဲအုပ္မွာ တစ္ရာ ႏွစ္ရာ
ေဗဒါက တစ္ပင္ထဲ(တည္း)။
အယက္ အကန္ခံလို႔
ေဗဒါပ်ံ အံကိုခဲ၊ ပန္းပန္လ်က္ပဲ။ ။
*****

ဆိုင္ခင္းလ်က္ပဲ
အညာေလွ
အညာေျမ ကုန္ေရာင္းဖို႔၊ ဒီေခ်ာင္းမွာနား။
ထန္းလ်က္ခဲရယ္နဲ႔
ပဲမ်ိဳးစံု ၾကံဳေလခိုက္၊ ၀ယ္လိုက္ပါလား တဲ့။

တံငါေလွ
တံငါေျမ ကုန္ေရာင္းဖို႔၊ ဒီေခ်ာင္းမွာနား။
ပုစြန္က်ားရယ္နဲ႔
ငါးမ်ိဳးစံု ၾကံဳေလခိုက္၊ ၀ယ္လိုက္ပါလား တဲ့။

ကမ္းစပ္မွာ ေျမွာင္
အိုးေဖာင္ ကုန္ေရာင္းဖို႔၊ ဒီေခ်ာင္းမွာနား။
ရာ၀င္အိုးရယ္နဲ႔
အိုးမ်ိဳးစံုၾကဳံေလခိုက္၊ ၀ယ္လိုက္ပါလား တဲ့။

ကမ္းစပ္မွာ ေျမွာင္
ငါးေဖာင္ကုန္ေရာင္းဖို႔၊ ဒီေခ်ာင္းမွာ နား။
ခယင္ငါးရယ္နဲ႔
ငါးမ်ိဳးစံုၾကံဳေလခိုက္၊ ၀ယ္လိုက္ပါလား တဲ့။

ဒီလမ္းက ပန္းေဗဒါ။
ဆုန္ေရ စန္ေရနဲ႔
ထံုေပေပ သူမနား၊ သြားရခါခါ။
ပါပါစ ေရာင္းစရာ၊ ပါရာဘု သူတို႔နည္း။

အျပာမွာ အ၀ါ ကြက္ကယ္နဲ႔
အတက္မွာ သူရႊင္ျပေပမဲ့
က်လည္းေလ သူမျငင္းရွာဘု
ဒီေခ်ာင္းေရ ေကာက္ကစင္းမွာ
ဆိုင္ခင္းလ်က္ပဲ။ ။
*****

ေဗဒါ ႏွင့္ က်ဴပင္
မေဗဒါ ၊ ဆန္လာေပါ့ အျပင္း။
ေခ်ာင္းက်ယ္က်ယ္ အလယ္ကၽြန္း
ေရမြန္းလိုက္ရင္း။

ေဗဒါေဆြ၊ ေရစုန္နဲ႔ ျပန္ဆင္း။
ေခ်ာင္းက်ယ္က်ယ္ အလယ္ကၽြန္း။
ေသာင္ထြန္းလိုက္ရင္း။

မေဗဒါ၊ ဆန္လာေပါ့ အတင္း။
ႏုန္းႏွစ္ လတာျပင္က
ေညာင္ညိဳပင္ ျမစ္ပါးပ်ဥ္း၊ ပုန္းရျပန္ရင္း။

ေဗဒါေဆြ၊ စုန္ေရနဲ႔ ျပန္ဆင္း။
ႏုန္းႏွစ္ လတာျပင္က
ေညာင္ညိဳပင္ ျမစ္ပါးပ်ဥ္း၊ ေခါင္းေဖာ္လိုက္ရင္း။

က်ဴပင္ရိုးမွာေတာ့၊ ယိမ္းထိုးရ အခါခါ။
မေဗဒါ စုန္ဆန္ေမ်ာ၊ ေမာတဲ့ေနရာ။
လႊဲလိုက္ရ ဘယ္နဲညာ၊ရိုးတံညွာ ရြက္စိမ္း။
မႏိုင့္တႏိုင္နဲ႔
ယိုင့္တယိုင္ ဒီေရစီးကို၊ သည္းခံလို႔ ယိမ္း။ ။

*****
သင္ေသသြားေသာ္
ေၾသာ္ – လူ႔ျပည္ေလာက လူ႔ဘ၀ကား
အိုရနာရေသရဦးမည္၊ မွန္ေပသည္တည့္
သို႔ၿပီးတကား၊ သင္ေသသြားေသာ္၊ သင္ဖြားေသာေျမ
သင္တို႔ျပည္သည္၊ အေျခတိုးျမင့္ က်န္ေကာင္းသင့္၏
သင္၏ မ်ဳိးသား၊ စာစကားလည္း၊ ႀကီးပြားတက္ျမင့္
က်န္ေကာင္းသင့္၏၊ သင္ဦးခ်၍၊ အမွ်ေ၀ရာ
ေစတီသာႏွင့္၊ သစၥာအေရာင္၊ ဉာဏ္တန္ေဆာင္လည္း
ေျပာင္လ်က္၀င္းလ်က္၊ က်န္ေစတည္း။