ဗရုတ္သုတ္ခ က်တဲ့ေန႔အတြက္ တက္ထားတာေလ ကၽြန္ေတာ္တို႔အမၾကီး မ၀ါကေပါ့ :P ။ သိလိုက္ဘူး။ တက္ခံေနရတယ္ဆိုတာ ။ မသိလိုက္တာလည္း ကၽြန္ေတာ့္အျပစ္ပါ။ ေက်ာင္းကလည္း ျပန္ဖြင့္၊ ဂိမ္းလိုင္းဘက္လည္း ေရာက္သြားေတာ့ ဘေလာ့ကို ျပစ္ထားလိုက္မိတာ။ ကိုယ့္ဘေလာ့ကိုေတာင္ တစ္ပတ္ေနလို႔ တစ္ခါေလာက္ပဲ ဖြင့္ၾကည့္မိတယ္။ ဒီေန႔မွ မၾကီးက သူ႔ဘေလာ့ကို သြားၾကည့္ဆိုမွ ေတြ႔တယ္။ ၂၂ေယာက္ တက္ခံရတာ ၃ေယာက္ပဲ က်န္တယ္ေပါ့။ ေအးေဆးပါပဲ။ ဒီေမာင္နဲ႔ ဒီအမ က်န္လည္း ရပါတယ္ ဆိုျပီး ဆက္ဖတ္လိုက္ေတာ့မွ ..ဟိုက္ကနဲ ျဖစ္သြားတယ္။ ေနာက္ဆံုး က်န္တဲ့သူ လူပ်ိဳၾကီး ျဖစ္ပါေစတဲ့။ မသက္တန္႔က ကင္းလြတ္ခြင့္ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ကိုဇင္ေယာ္ၾကီးပဲ က်န္တယ္။ လူပ်ိဳၾကီးေတာ့ အျဖစ္မခံႏိုင္ဘူး။ ေရးမယ္ဆိုျပီး ေရးေတာ့တာပါပဲ။(ကိုဇင္ေယာ္ၾကီးလည္း ေၾကာက္ျပီး ထေရးေနျပီလား မသိဘူးဆိုျပီး ရင္က ခုန္ရေသးတယ္ J )

ဗရုတ္သုတ္ခက်တာေတြကေတာ့ သိပ္မရွိပါဘူး။ ေက်ာင္းသား ဘ၀မွာတုန္းက ေစ်းခ်ိဳခ်ိဳ ၾကာေညာင္ေတြ အမ်ားၾကီး ၀ယ္လာျပီး သူငယ္ခ်င္းေတြ ေရွ႕မွာ စားျပ။ ဟိုက လု႔စားရင္ ပါးစပ္ထဲထည့္ျပစ္လိုက္တာ(ပလပ္စတစ္မခြာရေသးပါ)။ အဲလို လုပ္ပါမ်ားေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ ၾကာေညာင္ဆို ရသလို စားမယ္ဆိုျပီး ၃၊၄ေယာက္ ၀ိုင္းခ်ဳပ္ ပါးစပ္ထဲက အတင္း ဆြဲထုတ္ျပီး ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕မွာ ေျပာင္ျပီး စားျပတယ္။ သူတို႔ အဲလို ျဖစ္တာကိုၾကည့္ျပီး အရမ္းေပ်ာ္တာပဲ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း မၾကိဳက္ပါဘူး ၾကာေညာင္ကို။ ေစ်းခ်ိဳလို႔ ၀ယ္စားတာ။:P အရင္က စားပါဦးလားဆိုရင္ ဘယ္သူမွ စားမယ့္သူမရွိတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ၾကာေညာင္ေလးေတြ အဲလို လုပ္လိုက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေရာင္းေကာင္းသြားတယ္။ :P

အခုေျပာမယ့္ဟာေလးကေတာ့ ရိုင္းတယ္ဆို ၾကိဳျပီး ေတာင္းပန္ပါတယ္။ဒါေပမယ့္ ငယ္ငယ္က ေက်ာင္းသား ဘ၀ရဲ႕ အမွတ္တရေလး ျဖစ္တာမို႔ ေရးလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ညစ္ညမ္းတယ္လို႔ သတ္မွတ္ရင္ ထပ္ျပီး ေတာင္းပန္ပါတယ္။

ငယ္ငယ္က ဘယ္သူကေန ဘယ္လို စလိုက္တဲ့ ဇာတ္လမ္းလည္းေတာ့ မသိပါဘူး။ ပုဆိုး ဆြဲခၽြတ္တဲ့ ေရာဂါ တစ္စခန္း ထလာေတာ့လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ တ၀ုန္း၀ုန္းနဲ႔ ဗရုတ္က်က်န္ျပန္ေရာ။ အစေတာ့ မသိေအာင္ အသာေလးဆြဲခၽြတ္ခ်တာ။ ေနာက္က် အကုန္လံုးက ခံရတာ မ်ားလာေတာ့ သတိနဲ႔ေနေတာ့တာ။ အရင္လို ပဲမ်ားျပီး ခ်က္ျပဳတ္လည္း မ၀တ္ရဲက်ေတာ့ဘူး။ လက္စ လက္န ရွိတဲ့ သူလာျပီဆိုရင္ ပုဆိုးစေလး လက္ေလးနဲ႔ ကိုင္ထားျပီး ေနရတယ္ အဟီး။ ဘယ္ရမလဲ…အလစ္ဆြဲခၽြတ္လို႔ မရရင္ ဒဲ့လုပ္တယ္ဆိုျပီး ၾကာေညာင္ လုသလို ၀ိုင္းခ်ဳပ္ထားျပီး ခၽြတ္ေတာ့တာပဲ။ အဲအခ်ိန္တုန္းက လူပ်ိဳစိတ္၀င္တဲ့ သူ ၀င္သလို ၊ ကေလးစိတ္ မကုန္ေသးတဲ့ သူေတြလည္း အမ်ားၾကီးပါ( ကၽြန္ေတာ္လို :P ) ။ ေကာင္မေလးေတြ မျမင္ေအာင္ ကစားၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ မာနေတြ ခ၀ါခ်ျခင္းေပါ့ အဟီး ။ တစ္ခါတစ္ေလဆို စာသင္ခုံၾကီး ၀ုန္းကနဲဆဲြလွဲခ်ျပီး ထိုင္လိုက္ရတဲ့ သူေတြေတာင္ ရိွေသး။

အဲဒါကလည္းတစ္ကယ္ဗရုတ္က်တဲ့ေန႔မဟုတ္ေသးဘူး။အဲဒါကအခုမွစမွာ။ ကၽြန္ေတာ္ ၆တန္း ႏွစ္က အိမ္မွာ ေနရင္ စာမက်က္လို႔ ဆိုျပီး ေက်ာင္းက ဆရာမတစ္ေယာက္အိမ္မွာ ည. ညစာသြား က်က္ခိုင္းတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း မိဘစကား တစ္ေသြမတိမ္း နားေထာင္တဲ့ သာလိမၼာေလး မလား။ ဟုတ္ကဲ့ ေမေမဆိုျပီး သြားက်က္ပါတယ္။ ( ဆရာမ အိမ္မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြ အမ်ားၾကီးဆိုတာ သိလို႔ )။ အဲမွာ…သူငယ္ခ်င္းေတြ ထပ္ရလာတယ္။ အမ်ားၾကီးပါပဲ။ စာက်က္ျပီးရင္ အိမ္ကို ေနာက္မက်ဘူး ျပန္တယ္။ တစ္ေန႕က် ၀င္းသိန္းဦးနဲ႔ အျခား သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္က စာက်က္ျပီးရင္ သူတို႔နဲ႔ လိုက္ခဲ့ စက္ဘီးေလွ်ာက္စီးမယ္ဆိုတာနဲ႔ လိုက္သြားတယ္။စက္ဘီး စီးရင္းနဲ႔ ျမိဳ႕အထြက္ ေညာင္ပင္ၾကီးထိ ေရာက္သြားၾကေရာ။ အဲဒီ ေညာင္ပင္ၾကီးက သရဲေျခာက္တယ္လို႔ နာမည္အရမ္းၾကီးတာဆိုေတာ့ ။ အဲနားထိ စက္ဘီး မစီးရဲၾကဘူး။ ေနာက္ဆံုး သြားမယ္ကြာဆိုျပီး လြယ္အိတ္ထဲ ခဲေတြ ထည့္ျပီး သြားၾကတယ္။ အနားမေရာက္ခင္ ကတည္းက အေ၀းကေန ခဲေတြ နဲ႔ လွမ္းျပစ္ျပီး ၊ မေၾကာက္ဘူးကြ ၾကိဳက္တဲ့သရဲ ထြက္ခဲ့စမ္းဆိုျပီး ပါးစပ္ကလည္း အတင္းေအာ္ေပါ့။ ( ကိုယ္ ေၾကာက္ေနတာ လူမသိေအာင္လို႔ :P ) ။ အဲလိုေတြ ေအာ္၊ခဲေတြနဲ႔ ေပါက္ျပီး …ေတာ္ျပီ ငါတို႔ ေရာက္ဘူးသြားျပီ။ ဘာမွ ေၾကာက္စရာ မရွိပါဘူးကြာလို႔ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အားေပး အားေျမွာက္ျပဳျပီး ျပန္ၾကမယ္ဆိုျပီး လွည့္ျပန္လာၾကတယ္။ အျပန္လမ္းက်ေတာ့ စက္ဘီးေတြကို သုတ္ေခ်တင္ျပီး နင္းေျပးေတာ့တာပဲ အဟား။ ( ေနာက္ေက်ာက ရန္သူမို႔ပါ :P )

ျမိဳ႕ထဲေရာက္ေတာ့ ေခြးေတြက တစီစီနဲ႔ ေဟာင္ေတာ့တာပဲ။ စက္ဘီးနဲ႔လည္း ျဖစ္၊ ခဲေတြကလည္း က်န္ေသးေတာ့ ဘယ္ေခြးမွ ဂရုမစိုက္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္က ဟီးရိုးပဲကိုး ဟဲဟဲ။ ခဲေတြ နဲ႔ ျပန္ျပစ္၊ ျပီးရင္ နင္းေျပးေပါ့။ ျမိဳ႕ထြက္က ေညာင္ပင္ၾကီးဆီ သြားတာ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ကုန္သြားတာ သတိမထားမိလိုက္ဘူး။ ေနာက္က်ေနျပီဆိုတာေတာ့ သိတယ္။ဒါနဲ႔ စက္ဘီးေလး ကျပာကယာနင္းျပီး အိမ္ျပန္ေတာ့ အိမ္ေရွ႕မွာ လူေတြ အမ်ားၾကီးပဲ။ သေဘာေပါက္လိုက္ပါျပီ။ အေျခေန မေကာင္းေတာ့ဘူး။ ေဆာ္ခံထိပဟေပါ့။ စက္ဘီးေလးေပၚကလည္း ဆင္းေရာ. ေမေမက ဆီးျပီး ငိုတယ္ေလ။ ငိုလည္းငို ရိုက္လည္း ရိုက္ေပါ့။ နင္ ဘယ္ေတြ သြားေနတာလဲ။ ဆရာမ ဆီလည္း ေရာက္ျပီးျပီ။ ျပန္သြားတာ ၾကာျပီတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ မေရာက္ေသးလို႔ စိတ္ပူျပီး အေနာက္ပိုင္းက အေဒၚေတြေတာင္ ေခၚထားတာတဲ့။ ခနေနလို႔ မွ မလာရင္ ရဲစခန္း သြားတိုင္မလို႔တဲ့။ ေအာင္ျမတ္ေလး…ကၽြန္ေတာ္ လုပ္တာ အဲေလာက္ထိ အျပစ္ၾကီးသြား သလားဗ်ာ။ စိတ္ပူစရာ မရွိ ပူတယ္။ တစ္ကယ္ဆို ကၽြန္ေတာ္က ဟီးရိုးပဲ ဟဲဟဲ ။ သရဲေတာင္ သြားရွာလာတာပါ။ စိတ္ပူစရာ မရွိပါဘူး ေႏွာ္ :P ။

အဲေန႔ညက လယ္ေတာ္ေညာင္ပင္ၾကီးဆီ သြားတယ္ဆိုတာကို ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကာမွ အိမ္ကို ျပန္ေျပာျပျပီး ရီႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။